Venezuela

Ik ben in 2001 naar Nederland gekomen voor el amor, de liefde. Ik heb mijn man ontmoet in Venezuela; daar volgde hij Spaanse les op het instituut waar ik les gaf. Zijn plan was om er een jaar tussenuit te gaan en door Zuid Amerika te reizen. Vandaar dat hij Spaans wilde leren. Ik ben uiteindelijk met Dick getrouwd en toen naar Nederland gekomen.

Ik kom uit een groot gezin met 13 kinderen en was nummer 10. Ik zou niet weten wat ik zou doen als ik zou mogen kiezen; in Venezuela wonen of hier in Nederland. Wonen in Venezuela gaat momenteel in elk geval niet gezien de situatie daar. Ik zie het maar zo: ik heb voor het tweede deel van mijn leven voor Nederland gekozen en doe hier hetzelfde werk als daar, namelijk taalles geven.

De laatste keer dat ik in Venezuela was, was twee jaar geleden. Nu is het ronduit gevaarlijk om te gaan. Mijn familie zegt “blijf maar in Nederland”. Mijn mooiste herinnering? Ik denk alles… familie, vrienden, trabajo, mijn werk. Daar hadden we veel contact met de buren en mensen. Dat is hier wel wennen...

Gebruiken Venezuela

Ik mis het gebruik om wekelijks op familiebezoek te gaan. Een van de vreemdste gebruiken in Nederland vind ik dat mensen elkaar bij een ontmoeting drie keer kussen. Maar ook dat je je agenda moet trekken om met je familie af te spreken. Ook vind ik het raar dat je meer contact hebt met je vrienden dan met je familie.

Mijn favoriete gerecht uit Venezuela

Mijn favoriete gerecht is arepa, hèt traditionele broodje van Venezuela. Je kunt het op elk moment van de dag eten. Zowel met het ontbijt, als met de lunch of het diner. Dagelijkse kost dus. Je kunt het zoet of zout beleggen; arepa is gemakkelijk te bereiden. Ik heb het recept niet aangepast sinds ik in Nederland ben, dat hoeft namelijk niet. Om ze te bakken heb je daar wel een budera, een soort gietijzeren ronde plaat. Maar met een gewone koekenpan gaat het ook prima.

Wist je trouwens dat je om Venezuele arepa-tenten zoals je hier friet-tenten hebt? Arepa’s zijn machtig; mijn man Dick kan er maar 1 ½ van eten! Andere nationale gerechten zijn Hallacas (soort pastei van maismeel met vlees en groenten), Pabellón criollo (witte rijst, zwarte bonen, bakbananen, kaas, arepa) of Pernil.

Overigens is mijn favoriete Nederlandse gerecht erwtensoep; dat lijkt op onze soep. Verder houd ik ook van stoofvlees, hachee en hutspot.

Recept arepa

Om te beginnen heb je maismeel nodig. Dat kan je kopen in de wat grotere toko’s. Het is verpakt in gele plastic zakjes (1 kg) onder de naam P.A.N.: Harina PAN.

Ingrediënten

2 cups Harina P.A.N.
2 cups lauw water
Een beetje zout
1 theelepel boter
½ cup geraspte jonge Goudse kaas
zonnebloemolie (om in te bakken)

En dit is mijn manier om arepa's te maken

Meng het lauwe water, het zout en de boter in een grote kom.
Voeg de maismeel al roerende beetje bij beetje toe aan het water. Kneden, gewoon met je handen, totdat een zacht, maar soepel deeg is ontstaan. Als het deeg te zacht blijft, kan je steeds een beetje maismeel toevoegen totdat het deeg de juiste structuur heeft. Het deeg moet soepel en kneedbaar zijn en niet brokkelen.
Doe de geraspte kaas bij het deeg. Roer goed door totdat de kaas helemaal in het deeg is opgenomen.
Zet alvast een koekenpan op het (zachte) vuur met een beetje olie, net genoeg om de bodem te bedekken.
Maak van het deeg balletjes, iets groter dan een golfbal. Druk de balletjes tussen je handen plat zodat deegschijfjes ontstaan van ongeveer 1 cm dik, maak ze mooi rond.
Leg de deegschijfjes in de koekenpan. Bak ze ongeveer 2 tot 3 minuten aan elke kant of totdat de arepa's aan beide kanten goudbruin zijn. Je kan ze daarna rustig nog een tijdje op een zacht vuur in de pan laten liggen.
Leg de arepa’s op een bord en serveer het zo uit.
Snijd de arepa’s doormidden en beleg ze met een hartig beleg naar keuze. Mijn voorkeur gaat uit naar kaas. Ik gebruik jonge Goudse kaas, omdat het zo heerlijk gaat smelten. Maar roerei met tomaten in de arepa's is ook heerlijk.