Letland

Ik kom dan wel uit Letland, maar eigenlijk ben ik een Rus met Lets paspoort. Dat is een ingewikkeld verhaal… Ik ben geboren in de Sovjet Unie. Letland, Litouwen en Estland hoorden toen nog bij Rusland. In 1991, toen ik 7 jaar was, werd het land onafhankelijk. Dat had nogal impact. Lets is namelijk een heel andere taal dan Russisch. Er waren in die tijd Russische en Letse scholen. Bij mijn school en in onze wijk werden de meeste lessen in het Russisch gegeven. Maar toen ik naar Academy ging, moest ik mijn onderwijs volledig in de Letse taal volgen.

Ik ben opgegroeid in een Russisch gezin, in de Russische cultuur. Ik heb er gestudeerd en tot 2006 gewoond – toen ging ik naar Nederland voor ljubovj, de liefde!

Het dorp waar wij woonden was een militaire basis. Duikboten kwamen naar Riga om daar gerepareerd te worden. Je kwam niet zo maar op dat terrein, het was afgesloten door een slagboom. Een van mijn mooiste herinneringen speelt zich daar ook af.

Wij woonden op zo’n 10 minuten van het strand. In Letland heb je geen BSO, maar ’s zomers is de school wel 3 maanden dicht. Met de buurtkinderen was de wijk in de zomervakantie overdag van ons. Onze ouders moesten gewoon werken. We gingen in die zomervakantie heel vaak naar het strand, namen eten en drinken mee. We namen een soort compote van appels mee, water, druiven, worst uit de koelkast. We groeven elkaar in in het zand. Het was een periode van pure blijdschap. Ik was een echt buitenkind. Je was daar, met je vrienden, alleen op het strand. En deed ondertussen ook allerlei avontuurlijke dingen. Zo klommen we op duikboten die daar ter reparatie lagen. We waren met een mannetje of 8, allemaal in de leeftijd van 10-12 jaar. Omdat onze wijk net een echt dorp was en iedereen elkaar kende, was het wel veilig.

In het begin dat ik hier in Nederland was, had ik heimwee, maar nu mis ik het niet meer. Maar ik mis mama’s eten nog wel. Gelukkig komt ze regelmatig naar hier. En ik ga 1-2 keer per jaar terug. In maart meestal alleen en dan in de meivakantie met mijn gezin.

Ik zou als ik mocht kiezen toch gewoon in Nederland blijven wonen. Want hier ben ik met mijn gezin. Voor kinderen is Letland niet goed. Er is een hoge werkeloosheid en je hebt er geen toekomst. Hier kunnen kinderen wel een toekomst opbouwen, hier zijn er meer kansen. Mijn kinderen verstaan wel Russisch, dus als mijn moeder komt, begrijpen ze het wel. Ik heb hen bewust geen Russisch willen leren omdat ik niet wilde dat ze naar Rusland zouden gaan. Nu heb ik daar wel wat spijt van.

Gebruiken Letland

In de Russische cultuur spreek je iedereen aan met U, ook je vrienden. Dat geldt voor de personen die zo’n 5-10 jaar ouder zijn dan jezelf. ‘U’ staat voor respect. Tutoyeren doe je dus alleen bij echte vrienden. Dat was hier dus wel even wennen…

Mijn favoriete gerecht uit Letland

Mijn favoriete gerecht is Draniki. Het is een simpel gerecht voor en van de eenvoudige mensen. Een gerecht voor harde werkers, gemaakt met liefde. Je eet het met je handen. We ontbeten daar vaak op zondag mee. Nou ja, ontbijt… het was half 11… daarna hoefden we niet meer te lunchen.

Dit gerecht is puur jeugdsentiment. De geur doet me denken aan mijn kindertijd. Je werd op zondag wakker met de geur van pannenkoeken van mama. Zelf maak ik het hier zelden meer. Ik ben er eigenlijk gewoon te lui voor.

Andere nationale gerechten? Voor Letland is dat bruine bonen met spek en bier. Voor Rusland is dat Golubci – een soort dolma maar dan op basis van witte kool. O ja, en vergeet ook niet Olivje te vermelden, de Russische eiersalade! En tot slot de soepen zoals de rode bietensoep Borsh.

Overigens is mijn favoriete Nederlandse gerecht zuurkoolstampot met spekjes

Recept Draniki

Draniki zijn een soort van aardappelpannenkoekjes. Het is geen nationaal gerecht, maar een Russisch-Pools gerecht – het staat voor mijn roots.

Bij het maken van Draniki is het belangrijk dat je voor het raspen van de aardappels een plastic rasp gebruikt want met ijzer slaan de pannenkoekjes blauw uit. Mijn moeder heeft deze speciale rasp voor mij meegenomen uit Letland. Hier bestaat het niet.

Ingrediënten voor 2 personen:

6-7 aardappelen (vastkokend)
1 ei
1 eetlepel meel
1 - 1 ½ theelepel zout (lijkt veel maar de aardappelen zijn zoetig)

Rasp de aardappelen, meng de ingrediënten door elkaar. Gebruik niet teveel meel want dan worden ze niet mooi. Verhit zonnebloemolie in een koekenpan, doe er een eetlepel van het mengsel in, druk wat plat. Bak de pannenkoekjes op hoog vuur. Als het randje bruin wordt, moet je ze omdraaien. Het is echt zo gepiept.

In Letland eten we het met Smetana, hier gebruik ik zure room. Maar het kan ook met crème fraiche. Leg ze op een schaal, zet op tafel, en iedereen pakt en eet ze vervolgens met de handen.