Een heel verhaal, hoe ik in Nederland verzeild ben geraakt. Nadat ik een opleiding had afgerond en een Brevet tecnique de l’industrie de l’habillement had, ben ik op mijn 18e naar Parijs vertrokken waar ik modellenwerk ging doen voor Louis Vuitton. Daarna werd ik aangenomen voor de verkoop. Mijn markt was de Japanners die naar Frankrijk kwamen. Ik heb dit werk tot 1991 gedaan.
Ik ben geboren in Bayeux, dat is in de Calvados-streek, in Normandië. In mijn jeugd werd ik niet gezien door mijn moeder. Toen mijn toenmalige vriend in Parijs me sloeg en toen de hond die ik uit de kliko had gered me beet, vroeg een psycholoog aan me “Zie je het dan niet? Wat moet er nog meer gebeuren?” Die uitspraak vormde een keerpunt in mijn leven. Ik moest iets drastisch doen, anders ging ik dood...
Toen ik aan het kamperen was in Frankrijk, stond ik tussen de Nederlanders. Ik had Nederland leren kennen toen ik eens met vrienden in Amsterdam was. Dat voelde heel erg vertrouwd, Amsterdam. De mensen, de stad…. Het was als een warme deken. Die mensen boden aan dat ik even bij hen kon komen wonen om tot rust te komen. Dat was in Streefkerk. Die lieve mensen stonden garant voor me en dankzij de burgemeester die Francofiel was, kreeg ik een eenpersoonswoning. Het dorp is echter gereformeerd en het inburgeren verliep er bijzonder moeizaam. Een bakkersvrouw die vertikte me te verstaan, krassen op mijn auto omdat ik blijkbaar in hun ogen te korte rokjes droeg…
Ik ben vanuit Streefkerk gaan werken in Rotterdam, in het Hilton. Vervolgens ben ik in een bloemenplantage gaan werken. Ik moest onderaan beginnen, want ik sprak de taal niet. Vervolgens ging ik werken bij een goudimport in Rotterdam waar ik directiesecretaresse werd. Bij een concert van de Dutch Swing Band viel mijn oog op een man. Hij had mij ook gespot. Uiteindelijk verhuisde ik met hem maar ’s-Hertogenbosch – hij werd de vader van mijn oudste kind. Ik heb nog goed contact met hem, maar ben nu heel gelukkig met Bas. We hebben allebei het nodige meegemaakt, zijn door vrienden aan elkaar gekoppeld en hebben twee prachtige dochters gekregen.
We gaan elk jaar wel terug naar Frankrijk, meestal in de zomervakantie. Zo kunnen mijn kinderen even naar hun grootouders. Ik mis eigenlijk helemaal niets van Frankrijk. Ik heb nog wel een Frans paspoort, maar dat is vooral om praktische redenen. Ik moet betalen om Nederlandse te zijn, dus blijf daarom Frans. Ik voel me geen Française, kan overal aarden. Maar later, later zou ik op zich toch wel de helft van het jaar in Frankrijk willen zijn.
Mijn favoriete gerecht uit Frankrijk
Mijn favoriete gerecht is de gâteau à l’ananas. Die doet me aan mijn oma denken. Zij maakte de taart, vervolgens maakte mijn moeder de taart, toen ik en nu mijn dochters. Toen mijn eigen kinderen klein waren, stond het om de 2 weken op tafel. De Fransen eten rond een uur of vier altijd iets – ze eten immer ook laat. Dit was z’n typisch vier-uurtje. Ik heb het recept niet aangepast. Het is trouwens geen taart om te presenteren aan bezoek; het is echt een taart voor onszelf; hij is namelijk niet mooi….
Andere gerechten uit Normandië zijn Moules alla Normande – deze worden in cidre gekookt, peterselie eroverheen en crème fraiche. Verder heb je Lapin alla normande (konijn) en ook Tourgoulle. Dit is een rijstdessert; een soort van rijstepap met kaneel. Dat staat uren op het vuur en krijgt een heel dik vel, is hard en compact. O ja, en in de winter eet ik graag een Boeuf bourguignonne. Maar hier in Nederland is een stamppotje mijn favoriet.
Recept gâteau à l’ananas
Meng de suiker en het eigeel in een kom totdat je een gladde, schuimige massa krijgt. Vermeng het gist met de bloem en voeg dit beetje bij beetje toe aan de massa. Voeg vervolgens de in de bain-marie gesmolten boter toe en de stijf geklopte eiwitten.
Vet een bakvorm in met boter en bestuif deze met wat bloem. Doe de schijven ananas op de bodem en bedek deze met het beslag. Bak het vervolgens 45 minuten in de oven op stand 5. Als de taart klaar is, stort je deze op z’n kop en sprenkel je het ananassap eroverheen.
Bon appetit! Smakelijk eten!